29 september 2025
De kledingkast van Corine: hartverwarmende hulp op kwetsbare momenten
Corine Walet werkt als consultatief psychiatrisch verpleegkundige. Ze bezoekt patiënten op alle afdelingen, vaak op verzoek van artsen of verpleegkundigen. ‘Ik werk een beetje als de brandweer,’ zegt ze. ‘Soms gebeurt er niets, soms ben ik op drie plekken tegelijk nodig.’ In haar werk ziet ze veel mensen met psychische of sociale problemen, vaak in combinatie met lichamelijke klachten. ‘Niet iedereen zit op mij te wachten. Dat vind ik juist interessant. Hoe krijg ik contact met je? Hoe zorgen we dat je opname goed verloopt, voor jou en voor het team?’
Wat doet een consultatief psychiatrisch verpleegkundige?
Corine werkt als consultatief psychiatrisch verpleegkundige, of kort gezegd CPV. Ze wordt ingeschakeld bij patiënten die niet alleen lichamelijke, maar ook psychische klachten hebben. Denk aan angst, verwarring of somberheid tijdens een opname.
Ze gaat bij de patiënt langs, kijkt wat er speelt en praat met iedereen die bij de zorg betrokken is: met de patiënt zelf, met artsen en met verpleegkundigen. Wat heeft iemand nodig, lichamelijk en mentaal, om zich beter te voelen en goed te kunnen herstellen?
Corine werkt door het hele ziekenhuis. Ze helpt om de zorg zo goed, veilig en menselijk mogelijk te maken.
Sommige mensen hebben niemand
‘Het komt voor dat mensen het ziekenhuis binnenkomen in kleding die zó vies is, dat je ze daar niet in kunt laten liggen,’ zegt Corine. ‘Of soms komen ze halsoverkop binnen na een ongeluk en moet hun kleding worden opengeknipt. Als het mij zou overkomen, dan zou ik mijn zus kunnen bellen om wat spullen uit mijn huis te halen. Maar sommige mensen hebben niemand. Die staan er helemaal alleen voor. En het komt ook voor dat ze niemand toelaten in hun huis, omdat het daar zo vervuild is. En zeg nou zelf: het is toch fijn als je een broek aan hebt als je naar huis gaat?’
Niet chique, wel praktisch
Het begon met een paar ingezamelde kledingstukken. ‘Dan kreeg ik zes winterjassen of de hele kast van een overleden opa,’ zegt Corine. ‘Maar ja, ik heb maar één kast.’ Tegenwoordig koopt ze kleding in. Er is een vaste voorraad van joggingbroeken, sweaters en t-shirts in drie maten. Niet chique, maar wel praktisch.
De kledingkast van Corine heeft inmiddels een vaste plek op etage -1 van het ziekenhuis. Verpleegkundigen van alle afdelingen weten hem daar goed te vinden. Ze pakken er regelmatig iets uit voor patiënten die het zelf niet kunnen regelen. Op een lijst houden ze bij wat ze meenemen. Twee keer per week controleert Corine de voorraad. ‘En als iets bijna op is, bestel ik bij en geef ik de collega’s van de goederenontvangst een seintje. Daar weten ze meteen: er is weer een zending voor mevrouw Walet onderweg.’
Hulp van de Vrienden
Toen Corine overging op het kopen van kleding, vroeg ze de Vrienden van Tergooi MC om financiële steun. ‘Ik moest een presentatie geven aan het bestuur,’ vertelt ze. ‘Ze keken me aan alsof ze dachten: gebeurt dit echt in het Gooi?’ Haar verhaal maakte indruk. Sindsdien betaalt de stichting structureel mee aan de kleding. ‘En dat is superfijn.’
‘Die kast is een zegen’
Verpleegkundige Nicola Kruger van de Acute Opname Afdeling maakt dankbaar gebruik van de kast. ‘Die kast is echt een zegen. Soms komen mensen uit totaal vervuilde huizen, onder de urine of ontlasting. Geen familie, geen vrienden. Ze zijn vergeten, buiten beeld geraakt, of gewoon in de war. En toch verdienen ook zij een broek, een schoon shirt en een beetje waardigheid.’
Ook praktische problemen komen voor. ‘We hadden laatst een patiënt van wie de spijkerbroek kwijt was geraakt tussen de Spoedeisende Hulp en onze afdeling. Die broek was gewoon onvindbaar. Hij mocht naar huis en zijn dochter kwam hem ophalen. Maar je laat iemand toch niet in z’n onderbroek door de gang lopen? Toen kwam een joggingbroek uit de kast van Corine goed van pas.’
In het zonnetje
Vorig jaar werd Corine door haar collega’s genomineerd voor een Uitblinker. Dat is een initiatief waarbij collega’s elkaar in het zonnetje zetten voor hun inzet en betrokkenheid. Maar waardering, daar is het haar niet om te doen. Ze hoort zelden iets terug van de mensen die kleding uit de kast krijgen. ‘Ze zullen er vast wel blij mee zijn. Maar voor mij gaat het erom dát het er is. Dat iemand zich weer even mens kan voelen.’
Volgend jaar gaat Corine met pensioen. Maar de kast blijft bestaan. ‘Het is misschien klein,’ zegt ze. ‘Maar voor sommige mensen maakt het alles uit.’
E-mail nieuwsbrief